Autorka płakała, kiedy pisała, czyli o memach w komunikacji marki

„Niemiec płakał, jak sprzedawał”, „Strzelał w teście. Zabił osiem osób”, „Grażyna, nie myj się, na basen idziemy” – mimo że nie widzisz towarzyszących im obrazków, to oczywiste, że zapytany o to, w jakim kontekście padły te słowa, powiesz: „mem”. Z typowym Januszem – sprzedawcą samochodów, pechowcem Brianem, nosaczem sundajskim, który w Polsce symbolizuje Andrzeja zazdroszczącego „somsiadowi”. 
Wszystkie te kreacje łączy to, że są w internecie niezwykle popularne, chociaż bazują na jednym zdjęciu i różnych wersjach podpisu. Ich cechą jest też to, że wirusowo niosą się po różnych zakamarkach sieci. Czy da się coś na tym ugrać, będąc marketerem? 

Czym jest mem? 

Samo pojęcie „mem” nie dotyczy jedynie śmiesznych obrazków internetowych. Mem jest podstawową jednostką transmisji kulturowej, czyli przekazywania dalej jakiejś cząstki wiedzy – jest dla kultury tym samym, czym dla biologii jest gen.

Samo pojęcie „mem” wywodzi się od słowa mimesis (naśladownictwo), swoim źródło słowem nawiązując także do angielskiego memory (pamięć) czy francuskiego même (taki sam). Richard Brodie podzielił memy na trzy typy:

• memy-kategorie, za pomocą których klasyfikujemy i nazywamy rzeczywistość, by łatwiej ją uporządkować i zrozumieć, 
• memy-strategie, czyli takie reguły postępowania, które pozwolą nam osiągnąć ja...